کاش کسی یاد معلم ها می داد :
اول مهر شغل پدر‌ها را نپرسند ؛ وقتی هنوز احترام به همه‌ی شغل ها را و افتخار به همه‌ی پدر‌ها را یاد دانش آموزانشان نداده‌اند !
حالا قصه ی چشمان یتیمی که نم می‌خورد ، بماند …

دندانم شکست برای سنگریزه ای که در غذایم بود …

دردم گرفت نه برای دندانم ، برای کم شددن سوی چشم مادرم !

پرنده ای که بال و پرش ریخته باشد مظلومیت خاصی دارد !
باز گذاشتن در قفسش توهینی است به او !
در قفس را ببند تا زندان دلیل زمینگیر شدنش باشد نه پر و بال ریخته اش

این روزها فقط دل هایی باید عاشق شوند که تحمل خیانت دیدن را هم داشته باشند

اگه خیلی مهربان شود ورق میزند ولی اکثر اوقات آدم رو مچاله میکند روزگار …

هر روز این “عشق” یکطرفه را طی میکنم …
یکبار هم تو گامی بدین سو بردار … نترس ، جریمه اش با من !

قطارها بیهوده میپرسند چی ؟ چی ؟
نمی دانند در انتهای ریل ها هیچکس و هیچ چیز در انتظارشان نیست …

گاهی اوقات دلم میخواهد خرمایی بخورم و برای خود فاتحه ای بفرستم ؛ شادیش ارزانی کسانی که رفتنم را لحظه شماری میکردند !

تنهایی،دلتنگی،نبودنت...تنهایی،دلتنگی،نبودنت...خسته شدم انگاری تموم نمیشه..خدا مگه چقد جریمم کردی...!!!

اکنون که دارم با شما حرف میزنم ، حرف نمیزنم ؛ می نویسم و شمام گوش نمیدید ، می خونید اما باطنا میشنوید …